Nieuws over honden Van het Bossche Front

Germke Grazyna van het Bossche Front14 juni 2003 – 20 januari 2017
Dertien en een half jaar heeft ze ons leven gedeeld, Germke Grazyna van het Bossche Front. Vanuit Beekbergen, waar ze werd geboren, verhuisde ze begin juli 2003 met ons mee naar Pieterburen, achter in de auto met haar moeder Parmelia Kuukivi en drie nestgenoten.

Moeder Kuuki
Dat ze geboren is, was niet ons idee. Dat heeft een voorgeschiedenis.
Haar moeder, de Finse Kuuki, bleek als pup en opgroeiende hond niet te zijn geaccepteerd door onze hechte groep van Chows en Curly Coated Retrievers.

 Wij hadden niet opgemerkt dat zij de opgroeiende Kuuki links lieten liggen. Maar dat er iets mis was werd duidelijk toen ze een maand of acht was en de oudere honden haar, stuk voor stuk, de liefste Curly als eerste, gingen aanvallen. We begrepen niet wat er gebeurde. Het werd bij ons thuis allengs een onrustige ruziënde bende, met regelmatig dierenartsbezoek voor hechtingen bij Kuuki en Ebbe, de teef die een nest had gehad kort nadat Kuuki bij ons kwam en die uiteindelijk haar ware tegenstander bleek te zijn  Wij waren veranderd in cipiers met sleutelbossen, altijd alert dat nergens een deur of hek opengesprongen kon worden.

Een nachtmerrie
Van hondengedragstherapeut Arjen van Alphen leerden we dat er met Kuuki niks mis was, zoals we eerst dachten. Integendeel, hij beoordeelde haar als een Chow met een uitzonderlijk modelkarakter. Alleen in de hondengroep pikte men haar niet. Mogelijk onder invloed van dat nest dat geboren was kort nadat Kuuki er als vreemde eend in de bijt bij kwam. 

Kuuki en Clip
Arjen hielp ons de relatie met Kuuki te herstellen. Gelukkig hadden we in Beekbergen ruimte genoeg om haar een veilige separate leefplek te bieden. We lieten haar een nest krijgen voor een kind dat haar gezelschap kon bieden, Dat werd Eclips, alias ‘Clip’. We leefden verder op onze prachtige plek met twee huizen en een halve hectare bostuin. Maar het bleef knagen dat die Kuuki en dochter er voor ons gevoel maar bij hingen. Toen we voor ons werk niet meer centraal hoefden te wonen, zochten we een woonvorm waarbij we meer contact met alle honden tegelijk zouden kunnen hebben: een grote boerderij. Kuuki niet meer op het zijspoor dus. We vonden de droomplek, met binnen de perfecte lay out en weer een halve hectare grond, op het Groninger Hoogeland. 

Nog een nest
In de tijd tussen verkoop en koop benaderden de Finse fokker van Kuuki en de Zweedse fokker van haar vader ons, of we misschien voor hen nog een nest met Kuuki wilden gaan fokken. Zo ja dan zou ieder graag een pup van haar willen hebben om mogelijk mee verder te gaan. Over de gezondheid van het E-nest was ik niet tevreden, Kuuki had ik daarom al lang afgeschreven als fokteef. Ze was inmiddels ook bijna op de leeftijd dat er niet meer met haar mocht worden gefokt. Vier jaar na het eerste nest nog eens pups? Dat is niet gebruikelijk. Bovendien: we zouden gaan verhuizen, dus verre van de ideale tijd om een nest te hebben.Enfin, we hebben ons dus laten overhalen om de laatste kans op pups die er nog was te benutten. Crème korthaar Parmelia Kuukivi kreeg haar tweede nest met rode langhaar Sweet Talkin Romeo of the Royal Club. In dat nest zat een zo mooi zwart korthaar teefpuppy dat we besloten dat die gewoon niet weg kón. Zwarte langhaar zuster Gordana ging naar Finland en rode korthaar broer Groninger Gosse naar Zweden, later kwam hij trouwens weer terug naar Nederland. De pup die de naam Grazyna zou dragen, kreeg er een voornaam bij toen we ontdekten dan onze boerderij in 1857 gebouwd was door Germke Oopkes Smith en haar man. Germke Grazyna werd dus ons puppy. 

De keukenploeg
Kuuki werd met haar dochter Germke de basis van wat we hier de ‘keukenploeg’ noemen, om de simpele reden dat dat gezelschap zijn huisbasis in de keuken heeft. Haar tegenstander Ebbe (Eb-Be-Hout van de Rekels) en Ebbe’s vader Bilbo Baggins van het Bossche Front brachten we aan de overkant onder. Die vormden met hun afstammelingen en gevolg de basis van de ‘kantoorploeg’: de honden die in onze kantoren hun binnenleefruimte hebben. Alle honden hebben nu een plek in huis waar zij ons en wij hen door de halve deuren kunnen horen en waar we elkaar de hele dag tegenkomen. Niemand zit, zoals destijds in Beekbergen, apart. Daarnaast zijn er voor de honden de schuren en heel veel buitenruimte. Een honden- en hondenmensenparadijs.

Belofte
Germke groeide op tot de prachtige hond die ze als pup beloofde te worden. Gitwart, zonder rossige gloed, zo mooi van kleur als zwart uit een crème voorouder kan zijn. Vierkante bouw, mooie nek en prachtige staartaanzet. Arjen van Alphen had gelijk: Kuuki had een gouden karakter en ze gaf het door ook. Germke was net zo vriendelijk naar mensen en kinderen als haar moeder, maar ook verdraagzaam naar andere honden. 

Einde
Het mooie is dat Germke haar hele lange leven niks heeft gescheeld. Bij de dierenarts is ze alleen geweest voor een keizersnee van een nest van één puppy en op oudere leeftijd is haar gebit een keer gereinigd. Pas enkele weken voor haar dood kreeg ze het benauwd, naar bleek vanwege een hartprobleem. Medicijnen hielpen. Maar opeens ging ze in totaal snel achteruit. Eten wilde ze niet meer en pillen ingeven lukte moeizaam. Haar stramheid werd erger en trof ook de voorhand. Uitlaten ging van de voordeur tot de brievenbus en terug. Toen ze lichamelijk totaal op was besloten we tot inslapen. Haar koppie had ze nog en ook tot het laatst haar lieve blik. Dat maakte de beslissing moeilijk. Maar het moest, ze stond op het punt haar waardigheid te verliezen en vond duidelijk zelf dat het mooi geweest was. Zo’n koninklijke hond verdient het met gratie te gaan. En zo is het gebeurd. Rustig en vredig, in de keuken, op de plek waar ze hier begonnen was.

Show
Het bijzondere aan Germke was dat ze zowel een mooie showhond was als een uitstekende fokteef. Dat is niet veel honden gegeven.Het showen ging met haar vanzelf. Ze was vrolijk en vol vertrouwen en betasten vond ze aangenaam. Drie titels heeft ze gehaald: Internationaal, Nederlands and Duits VDH kampioen. Je weet als fokker dat je goed gekozen kan hebben, als je puppy succes heeft in de eindring. Zo ging het op de eerste show met Germke: in Wijchen in 2003 won ze reserve Beste Puppy in Show. Daarna heb ik haar tussen voorjaar 2004 en eind 2011 nog 33 keer uitgebracht. Maar twee keer, als oudere hond in 2010 en 2011, kreeg ze een ZG, verder alleen maar Uitmuntend. 

Moederhond
Als moeder was ze minstens zo geslaagd. Vijf nesten heeft ze ons geschonken: J, L, M, O en Q. Het L-nest was een eenling en die bevalling redde ze niet in haar eentje, maar de andere pups floepten probleemloos het leven in. Ze was een zorgzame moeder. Je zou kunnen zeggen dat ze haar pups zelfs iets te graag zag, want streng zijn kon ze niet. Haar kinderen mochten alles bij haar en ook bij hun grootmoeder Kuuki, die steeds zichtbaar genoot van haar kleinkinderen. Regelmatig hebben we wat grotere keukenpups, voor het bijbrengen van een wat realistischer wereldbeeld, op bezoek laten gaan bij de kantoorploeg, waarin dames het disciplineren van klein grut heel wat beter beheersten. Dat hebben pups echt ook nodig.Germke wilde haar kinderen liefst dicht bij zich en maakte bijvoorbeeld een moeilijke periode door als ze eraan moest wennen dat pups die in de benen komen, daarmee zelfstandig op stap gaan.Ze was ook liefdevolle pleegmoeder voor ons eerste Schipperkepuppy Faksimil Quippe Boni, dat zich tegen Germke mocht aanvleien om veilig en warm te slapen. Tot het laatst hebben ze samen die gewoonte behouden. Zo ontroerend om in zo’n donkere bonk hond twee paar ogen te ontwaren.Uit haar nesten hebben we Magnus, Oopke en Quinta behouden en met Oopke en Quinta hebben we ieder een nest gefokt. Germke heeft dus ook nog een oma-rol vervuld en was daarin net zo toegeeflijk als in haar rol als moeder.

Afstammelingen
Germke's naam is in veel stambomen te vinden.Via haar dochter Laurentine, die naar Bulgarije ging, in de ‘from Realnature’ Chows. Afstammelingen daarvan leven in Nederland (Bagatur Brannik from Realnature) maar via de Bulgaarse Chowheaven-kennel in Rusland en ook in Zweden. Zoon Mees dekte in Duitsland in kennel Von der Wieseck-Aue.Dochter Ona Loa Nio kreeg nesten bij ‘de Beerse Haj’. Germke’s naam kwam zo terecht in de Beerse Haj C-, E- en I- and J-nesten, en via Bagatur Brannik daar ook in het F-nest.Oopke Germkes kreeg bij ons het RR-nest, en via Renske Rufina staat Germke in de stambomen van de Bossche Front R-, W-, en Z-nesten, via haar kleinzoon Bagatur Brannik ook in de stambomen van het Y-, Z- and AA-nest.Germke’s kleinzoon via Quinta Alba, Uwe Ultimo van het Bossche Front, is de vader van het  ‘van Tjeda’ nest dat in 2014 is geboren en van het Hélan Shan de Xíong A-nest.We hopen dat de eigenaren van haar afstammelingen even veel reden hebben als wij om gelukkig met en trots op hun Chow te zijn. Hopelijk heeft ze veel van haar goede kwaliteiten doorgegeven. 

Gift
Terugkijkend op haar leven kunnen we zeggen dat ze een grande dame was, een schoonheid, met een uitzonderlijk karakter, bovenal een grote lieverd. Een hond aan wie wij in de fokkerij veel te danken hebben.Met nog tien honden in huis kunnen wij niet zeggen dat het stil is nu zij er niet meer is. Maar er is wel een lacune, een rare lege plek. De hond die er altijd was, zolang we hier wonen, die is er niet meer.Als je ervoor openstaat kunnen de mooiste dingen in de fokkerij je zo maar overkomen. Dat hebben we vaker beleefd. Germke was zo’n geschenk dat we onverwacht in de schoot geworpen kregen. We zullen altijd met grote dankbaarheid en liefde aan haar terugdenken.Januari 2017